Biografia Borowskiego

Biografia Borowskiego

Poeta, prozaik, publicysta. Borowski urodził się w 1922 roku w Żytomierzu w ZSRR, zmarł tragicznie w 1951 w Warszawie. Więzień Auschwitz i Dachau.

Tadeusz Borowski przyszedł na świat 12 listopada 1922 r. w Żytomierzu. Dzieciństwo spędził na Ukrainie. Jako jedenastoletni chłopiec (czyli w r. 1933) przyjechał z rodzicami do Polski i tam rozpoczął naukę w gimnazjum w Warszawie. W 1940 r. zdał maturę na kompletach tajnego nauczania i rozpoczął studia z zakresu filologii polskiej na tajnym Uniwersytecie Warszawskim. W czasie studiów zarabiał na życie jako robotnik budowlany. Brał też czynny udział w organizacjach konspiracyjnego życia kulturalnego. Wstąpił między innymi do grupy poetyckiej młodzieży akademickiej „Droga”.

W lutym 1943 r. został aresztowany przez Niemców. Był więziony w Alei Szucha i na Pawiaku, a następnie przenoszony do obozów koncentracyjnych w Oświęcimiu, Dautmergen i Dachau. Na szczęście przeżył, choć był w koszmarnym stanie fizycznym. Po wyzwoleniu w 1945 r. znalazł się w obozie dla polskich uchodźców w Niemczech. Tam podjął pracę w Biurze Poszukiwania Rodzin Polskiego Czerwonego Krzyża. Rok później powrócił do kraju, by kontynuować studia polonistyczne na Uniwersytecie Warszawskim (na tej uczelni został wkrótce asystentem). Podczas  studiów był kierownikiem Klubu Młodych Literatów i Naukowców przy Domu Wojska Polskiego w Warszawie. Niejako w latach 1946- 47 współpracował z redakcją „Świata Młodych”, natomiast w 1947 r. redagował „Nurt”.

W tym samym roku (październik- listopad) przebywał z delegacją literatów w Jugosławii. W 1949 r. przebywał na Międzynarodowym Kongresie Intelektualistów we Wrocławiu, gdzie redagował biuletyn „W obronie pokoju”. Od 1949 do 1950 r. przebywał w Berlinie jako pracownik Biura Informacji Polskiej. Następnie wrócił (jeszcze w 1950 r.) do Warszawy. Tam został członkiem Zarządu Głównego Związku Literatów Polskich i otrzymał Państwową Nagrodę Artystyczną za twórczość literacką i publicystyczną. Warto wspomnieć, jaka to była w głównej mierze twórczość. Borowski, który przeszedł przez piekło reżimu hitlerowskiego, stał się po wojnie gorącym zwolennikiem innego reżimu, w którym widział szansę na lepszy świat- komunistycznego. Z jednej niewoli popadł (i to dobrowolnie) w drugą. Być może zrozumienie tego paradoksu pchnęło go do desperackiego kroku. 3 lipca 1951 r. popełnił bowiem w Warszawie samobójstwo, odkręcając kurki z gazem.

Przejście do narracji w utworach.